ما از ازل فـقـط در این خـانه را زدیم            جـایی نـرفـتـه‌ایم و به این سمت آمدیم
دلــدادۀ کــریـــمـــۀ آل مــحـــمـــدیـــم            یعنی گـدای خـواهـر سلـطان مشـهـدیم

حـاجـت به آسـتـانـۀ دیـگـر نـمی‌بـریـم
ما ریزه‌خوار سفرۀ موسی بن جعفریم

ماه آمده است خواهر خورشید را ببین            این نـور فـاطمی که درخـشید را ببین
عید است روز آمـدنش، عـید را ببـیـن            در سـیـره‌اش تـجـلّـی تـوحـید را ببـین
دست گره‌گـشای دو عـالم رسیده است
پـایـان شـام تــیـرۀ مـاتـم رسـیـده است

بـایـد که مـاه سـر بـگـذارد به پـای او            خورشید جا به جا شود از هر ندای او
آنکس که گفته حضرت کاظم برای او            این جـمـلـه عـجـیب که بـابـا فـدای او
وقت شفاعت است که پرچم به دست اوست
روز حساب چشم دو عالم به دست اوست

نـور از زمین به کل سـماوات می‌دهد            بی‌بی کریمه‌ای ست که حاجات می‌دهد
با قـم به ما مـجـال مـبـاهـات مـی‌دهـد            از بس که بـوی مـادر سـادات می‌دهد
از عـطر فاطمه حـرم او معـطر است
صحن و سرای او حرم امن مادر است

عـفّت به اوج می‌رسد از بال چـادرش            حجب و حیاست طرحی از اشکال چادرش
آیـات نــور مـی‌شـود احـوال چـادرش            بوده است مثل فاطـمه مـنوال چادرش
از نـسل سـیـدالـشـهـدا بنت مجتبی‌ست
آرامش و قـرار دل حضرت رضاست

از لطف اوست سفـرۀ نان باز می‌شود            قـفـل هـزار مـشـکـل‌مـان بـاز می‌شود
از شهر اوست بخت جهان باز می‌شود            از قم سه در به سمت جنان باز می‌شود
مهرش درون سینۀ مردم نشـسته است
باغ بهشت گوشه‌ای از قم نشسته است

در لحـظـۀ کـرامت او عـالـمـی فـقـیـر            بر حُسن خلق فاطمی‌اش عرشیان اسیر
راه بـهـشت می‌گـذرد از همین مـسـیر            از خانه‌اش رسیده بهاران به زمهـریر
حـوا و هـاجـرنـد در این خـانه خـادمه
بـانـوی خـانه کیست تـجـلای فـاطـمـه

معصومه فاطمه است دلیلم کمال اوست            آئـیـنـۀ پیـمـبـر و زهـرا جـمـال اوست
مریم هرآنچه هست به واقع مثال اوست            ایــمـان آسـیـه جـلــوات جـلال اوسـت
خیر کـثیر و اوج کرامت رسیده است
این عالـمه به عـلم امامت رسیده است